Зная ён толькі з носу кап! ды ў рот хап! — Калі блазан-падлетак умешваецца ў гутарку старэйшых ды пачынае іх вучыць.

Золата й у гразі блішчыць. — Прыказваюць таму, хто хваліцца, што ён добры грамадзкі дзеяч, усім дапамагае, але наракае, што грамада яго не зразумела ды не ацаніла ягоных вартасьцяў, а навет абкідала балотам.

З сваім толькі піць ды есьці, а ні справы вадзіць. — Бо водзячы справы, можна й да звадкі дайсьці.

З сынам сварыся ды на печ бярыся. Зь зяцем сварыся ды за парог цягніся. — Гэтак прыказвае старая цешча.

З трох сёл па сабаку. — Калі людзі з розных мясьцін ды з рознымі паглядамі, дык яны ніколі да згоды ня дойдуць.

З чужога каня й у гразі сьсідаюць. — Прыказваюць, калі спаганяюць пазычаную рэч, хоць яна й патрэбная таму, хто яе пазычыў.

З чужых сьлёз ніхто ні разжыўся. — Гэтак выказваюць супроць таго, хто выкарыстоўвае крыўду іншых для свайго дабрабыту.

Зьбіраіцца, як папоўна замуж. — Прыказваюць, калі нехта некуды доўга зьбіраецца, але справа застаецца нявыкананай.

Зь вялікага груку малы дождж бывая. — Прыказваюць, калі шумлівая справа нічым канчаецца.

Зь вялікага ня высыпіцца. — Прыказваюць старэйшыя, калі дзеці наракаюць, што ім у вялікую місу налілі есьці, ці далі надзець вялікую адзежыну.

Зьеў сучку, дык еж і скурку. — Прыказваюць грамадзкаму службоўцу, які любе браць зь сялян магарыч пачастункам. Прыказка паходзе з часоў прыгону: Войт вымагаў зь сялян пачастунку. Адзін селянін зарэзаў авечку, варыў кажны дзень мяса, ставіў кварту гарэлкі ды частаваў войта. Калі ня стала мяса, дык ён зарэзаў сучку і частаваў войта мясам сучкі. А калі й суччына мяса кончылася, а войт усё вымагаў пачастунку, тады селянін паставіў кварту гарэлкі, кінуў на стол суччыну скурку, дый кажа: «Зьеў сучку, дык еж і скурку».

Зь ім піва ні наварыш. — Прыказваюць на таго, зь кім немагчыма ніякай справы павесьці або немагчыма дайсьці да згоды.

Зь кім пазнаішся, гэткім і сам станішся. — Добрае й благое пераймаецца ад асяродзьдзя.

Зьміцір хіцір, алі й Саўка ні дурны. — Прыказваюць аб тым, хто ня даўся, каб хітры яго ашукаў.

Зь нізабітага ліса шубы ня шыюць. — Прыказваюць таму, хто марыць аб вялікіх плянах, ці пабудовах, ня маючы на гэта матар'яльных магчымасьцяў.

Зь песьні слова ні выкідаюць. — Прыказвае той, у каго ў гутарцы пры грамадзе трапілася няпрыстойнае слова.

Зь печы, з полу, проша да столу. — Гэтак на бяседзе, жартуючы, запрашаюць гасьцей сядаць за стол.

Зь сябе дыхая. — Кажуць, калі хворы часта дыхае.

Зь яды ні забагацііш, а толькі апузацііш. — Гэтак жартуюць з таго, хто мае ахвоту шмат зьесьці.

Зяя, зяя дый блісь! — Гэтак жартуюць, калі дзяўчына выкручваецца перад люстэркам.