відошна — відавочна, яўна.
Тут жа відошна сасуды адкрыты. Відошна, што саўсім нядужая.

вілатая — у два ствалы (як вілы).
А ў нас на дворышчы бяроза вілатая стаяла.

вілачнік — куток каля печы ў парозе, дзе стаяць вілкі, чапёлы, гальні.
Пастаў у вілачнік свой кій. У цябе ў галаве, як у вілачніку, усё стоць стаіць.

вірлун — у каго вочы навыкаце.
Маўчыць, вірлун, толькі вірламі варочаіць.

вірлы, варлы — вочы.
Што ты свае вірлы паказеліў - ніхто цябе не баіцца.

вірун — несутрымны, няўрымслівы.
Малы, як вірун, ні пастаіць, ні пасядзіць, кіпіць увесь.
(Магчыма, ад паганскага бога віроў.)

віхліцца — круціцца, скакаць, лашчыцца.
Сабака віхліцца каля яго, есці хочаць.
(Ад віхляць хвастом.)

віхтацца — хістацца.
Галіны віхтаюцца на ветры, як не паламаюцца. Нага я віхтанулася, я чуць не завалілася.

віціна, выціна — розга, дубец.
Віціну выхвачу ды адхварашчу пасярод Вушачы.

вішнеўнік — вішняк.
Вішнеўнічак выцыбаўся ўжо.

вішшо — вецце касатай бярэзіны, якое звычайна ламаюць на венікі да Пятра.
Пойдзем вішша наламаім, венікаў навяжам.
(Магчыма, першапачаткова гучэла як віссё, бо вісела.)