У каго дочкі, той ходзя біз сарочкі. — Прыказка старасьвецкіх часоў, калі трэба было дочкам складаць палотны на пасагу. Калі яны выходзілі замуж - бацьком нехапала палатна на сарочкі.

У каго матка, у таго галоўка гладка. — Аб шчасьці тых дзяцей, якія маюць родную матку.

У каго сынкі, той пячэ блінкі. — Старадаўная прыказка. У каго было шмат сыноў, той шмат расьцярэбліваў пасекі, шмат сеяў пшаніцы й было з чаго бліны пячы.

У карчме, лазьні, касьцеля й царкве ўсе людзі роўныя. — Даўней гэтыя будынкі ўважаліся за грамадзкія й у іх кажны меў права заходзіць. Паважны гаспадар уважаў няпрыстойным забараняць некаму мыцца ў сваей лазьні.

У кія два канцы. — Прыказваюць таму, хто пагражае самавольствам.

У кожнага свая біда, алі ні аднаго дня. — Разважаюць таго, у каго здарылася нейкая бяда.

Укрой - ня ўдой. — Адказвае гаспадыня, калі работнікі ці дзеці наракаюць, што мала сала ў ежу адпускаецца, а намагаецца малаком.

У кулак затрубіць. — На ўвесь голас заплакаць, загаласіць.