У сабакі вачэй пазычыць. — Аб тым, хто зь некім апастыліўся ды не пагадзіўшыся зь ім, ідзе да яго зь нейкай патрэбай.

У сабачыну пусьціўся. — Аб тым, хто вядзе амаральнае жыцьцё.

У сваей хатцы нечага баяцца. — Кажны гаспадар у сваёй хаце.

У сваей хаце й вуглы памагаюць. — Прыказваюць, каб узахвоціць гаспадара бараніць сваю хату.

У сваей хаця й качарга маці. — У сваёй хаце ад нейкага злыдня й качаргой можна абараніцца.

У сваю скуру ня тоўпіцца. — Аб сытым, тоўстым чалавеку.

У сваю скуру ўшыўся. — Хто дрэнна сябе паводзе і нічыей парады ня хоча слухаць.

Усе мы памром, але ніхто не аджыў. — Прыказваюць на хаўтурах.

Усе чэрці з аднэй дзерці. — Прыказваюць таму, хто пачынае дзяліць на лепшых і горшых акупантаў-урадоўцаў ці партыйцаў.

Усе як у бубін б'юць. — Калі грамадою аб некім загаварылі й найчасьцей няпраўду.

Усім па сем, а гаспадыні восім. — Той, што дзеле нейкую ежу, мусе дастаць больш, як іншыя.

У скупа возьміш, а ў нета ня возьміш. — У скупога можна ўзяць, калі не па ласцы, дык гвалтам, а ў таго, хто ня мае, нічога ня возьмеш.

У скупога купца ні грошы, ні тавару. — Прыказваюць, калі скупы купец абанкроціцца.

У скупога чорт шапарам. — Багацьцем скупога чорт апякуецца, ад яго нічога не дастанеш.

Уставай казлы, падымай хвасты! — Жартуюць, калі будзяць дзяцей.

Уставай, чалавеча, - ужо пятух кукарэча. — Гэтак жартам прыказваюць, калі некага будзяць.

У старцы й пірогам ні ўвазваць, а з старцаў і кіям ня выгнаць. — Хто не пачынаў жабраваць, таму жабраніна страшная. Хто-ж да жабраніны прывык, таго ад яе цяжка й адвучыць.

Устаў, як блін (са скаварады). — Хто добра выспаўшыся ўстаў.

У страха вочы па яблыку. — Кажуць, калі апавядаюць, як нехта настрашаны баяўся.

Уступі дурню - збавеньня заслужыш. — Угаварваюць таго, хто з дурнем спрачаецца.