41 атанія, -і, ж. Аслабленне пругкасці і эластычнасці тканак арганізма; вяласць, слабасць тканак і мускулаў. [Грэч. atonia — расслабленасць, вяласць.] 42 атара, -ы, ж. Вялікі гурт авечак; чарада. 43 атарапеласць, -і, ж. Стан атарапелага. 44 атарапелы, -ая, -ае. Збянтэжаны, разгублены. // Які выяўляе збянтэжанасць, разгубленасць. Атарапелы выгляд. 45 атарапець, -ею, -аеш, -ае; зак. Прыйсці ў замяшанне, разгубіцца ад нечаканасці, спалоху. У зале засмяяліся. Тодар атарапеў ад нечаканасці і абразы. Крапіва. Дыхнула… 46 атаршчык, -а, м. Пастух пры атары. 47 атаскоп, -а, м. Медыцынскі інструмент для даследавання вуха; вушное люстэрка. [Ад грэч. ús (ōtоs) — вуха і skopéō — гляджу.] 48 атаўбавацца, -буюся, -буешся, -буецца; зак. Разм. Уладкавацца, размясціцца; атабарыцца. Хацеў і там адзін карчмар атаўбавацца ды шынкарыць. Дубоўка. Хата стаяла забітая,… 49 атаўны, -ая, -ае. Які мае адносіны да атавы. Атаўнае сена. 50 атачаць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да атачыць. 51 атачоны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад атачыць. 52 атачыць, атачу, аточыш, аточыць; зак. Тое, што і акружыць (у 1, 2 знач.); агарнуць. Мы перажылі нават блакаду. Нашы Дзямідавы груды была атачыла цэлая эсэсаўская… 53 атачэнне, -я, н. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. атачаць — атачыць. 54 аташэ, нескл., м. Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з'яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне. Вайсковы, гандлёвы аташэ. … 55 атаясаміць, -млю, -міш, -міць; зак. Кніжн. Тое, што і атоесніць. 56 атаясамленне, -я, н. Тое, што і атаясамліванне. 57 атаясамлены, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад атаясаміць. 58 атаясамліванне, -я, н. Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. атаясамліваць — атаясаміць. 59 атаясамлівацца, -аецца; незак. Зал. да атаясамліваць. 60 атаясамліваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да атаясаміць.
