Кепска пані Грыгоры, чым далі, тым горы. — Калі нейкая справа пагаршаецца.

Кехам, кехам, торба зь мехам. — Гэткім гукаперайманьнем перадаюць пачатак плачу маладзёна.

Кій на кій шкодзя, а абед на абед ня шкодзя. — Прыказвае гаспадар, калі госьць адмаўляецца ад абеду тым, што ўжо паабедаў.

Кінуў-рынуў. — Без развагі пакінуў: «А ён кінуў-рынуў ды пашоў у сьвет».

Кінуў хлеб ды пашоў крошак шукаць. — Выказваецца аб тым, хто кінуў неблагую гаспадарку ды пашоў на дрэнныя заработкі.

Кінь за сабой, знайдзіш пірад сабой. — Калі некаму дапаможаш, дык нехта й табе дапаможа ў бядзе.

Кіпіць, як у гаршку. — Прыказваюць, калі недзе ў хаце ўшчалася працяглая сварка.

Класьці зубы на паліцу. — Прыказваюць, калі няма чаго есьці: «Прадам табе жыта, а сам палажу зубы на паліцу?».

Клін клінам выганяюць. — Прыказваюць, калі лечаць ці папраўляюць гэткім самым чынам, як было пашкоджана.

Кляне рукі складаючы. — Калі нехта некаму пагібелі зыча.

Кожнаму дразду па сваім гнязду. — Кажны нармальны чалавек рупіцца аб сваей сям'і, радні, народзе.

Кожнаму трэба сваю галамянку агрызьці. — Галамянка - голая костка. Даўней людзі мелі веру, што добрае й благое жыцьцё назначана кажнаму пры нараджэньні. Аднаму прызначана адгараваць сваё гора змалада, а другому пад старасьць.

Кожная какоша пад сябе капоша. — Кажны згортвае да сябе багацьце.

Кожны дурань да сябе цягне. — Кажны болей дбае аб сабе, як аб іншых.

Кожны кеп сваей пядзьдзю мера. — Кажны робе разьлік з свайго пагляду.

Кожны кравец сваім кроям, а кожны чалавек сваім строям. — Як у кажнага краўца ёсьць асаблівы вузор крою, гэтак і кажны чалавек мае сваю асаблівасьць у складзе цела й натуры.

Кожны кулік сваё балота хваля. — Кажны жыхар сваю краіну хвале.

Кожны прыгадвае свайму гору. — Кажны шукае выйсьця з свайго гора.

Кожны цыган сваю кабылу хваля. — Калі нехта расхвальвае сваё, хоць і благое.

Козамі сена ні варта глуміць. — Прыказваюць таму, хто прымушае піць гарэлку таго, што піць яе ня ўмее.