61 акамянеласць, -і, ж. 1. Уласцівасць акамянелага. 2. звычайна мн. (акамянеласці, -ей). Акамянелыя рэшткі жывёл або раслін. 62 акамянелы, -ая, -ае. 1. Які стаў цвёрдым як камень, ператварыўся ў камень. Акамянелы раствор. □ І лісцейка як адціснулася тысячы год назад, так і захавала свой… 63 акамяненне, -я, н. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. акамянець. 64 акамянець, -ею, -ееш, -ее; зак. 1. Стаць цвёрдым як камень; ператварыцца ў камень. На тым узгорку, за дарогаю Руды пясок акамянеў. Камейша. // Стаць цвёрдым,… 65 аканапаціць, -пачу, -паціш, -паціць; зак., што. Пазабіваць, пазатыкаць пазы, шчыліны пакуллем, мохам і пад. Аканапаціць хату, вокны. 66 аканапачаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад аканапаціць. 67 аканапачвацца, -аецца; незак. Зал. да аканапачваць. 68 аканапачваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да аканапаціць. 69 аканіт, -у, М -ніце, м. Травяністая расліна сямейства казяльцовых з жоўтымі, сінімі, фіялетавымі кветкамі; боцікі. 70 аканіцы, -ніц; адз. аканіца, -ы, ж. Дашчаныя або жалезныя створкі, якімі закрываюцца знадворку вокны. Акно зачынена аканіцамі, святла ў ім не відаць. Хадкевіч.… 71 аканне, -я, н. Вымаўленне ў ненаціскных складах замест гукаў “о”, “э” гука “а”, якое ўласціва беларускай і рускай літаратурным мовам. Аканне дысімілятыўнае.… 72 аканом, -а, м. Гіст. Службовец у панскім маёнтку, які кіраваў гаспадаркай. Вінцук ужо сам быў з вусамі і кіраваў маёнткам, праз аканомаў, зразумела. Гурскі.… 73 аканомка, -і, ж. Тое, што і ахмістрыня. 74 аканомскі, -ая, -ае. Які мае дачыненне да аканома. 75 акант, -а і -у, М -нце, м. 1. -у. Паўднёвая травяністая расліна з вялікім лісцем, размешчаным разеткай. 2. -а. Спец. Скульптурнае ўпрыгожанне капітэлі, карніза… 76 акантаваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад акантаваць. 77 акантаваць, -тую, -туеш, -туе; зак., што. 1. Аздобіць, абшыць кантам1 (у 2 знач.). Акантаваць манжэты. Акантаваць фатаграфію. 2. Спец. Апрацаваць (камень, брус… 78 акантовачны, -ая, -ае. Прызначаны для акантоўкі. Гранітныя акантовачныя брусы. Акантовачны шнур. 79 акантоўванне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. акантоўваць — акантаваць. 80 акантоўвацца, -аецца; незак. Зал. да акантоўваць.