81 абаднецца, -днеецца, безас., зак. Разм. Тое, што і ўднець. Раніцы зімою, калі світае як не пад самы полудзень, заўсёды бываюць дужа доўгія — часам нават здаецца,… 82 абадок, -дка, м. 1. Памянш, да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што-н. [Гаўрусь Каляда] адамкнуў вялізны замок, выняў абадок са скабы, і скрыпучая… 83 абадочны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да вобада, мае форму вобада. ○ Абадочная кішка гл. кішка. 84 абадранец, -нца, м. Разм. Той, хто ходзіць у падраным, зношаным адзенні; басяк, валацуга. Блецька раз прыгледзеўся, што той [Гальвас] у нейкага абадранца выйграў… 85 абадранка, -і, ДМ -нцы; Р мн. -нак; ж. Разм. Жан. да абадранец. 86 абадраны, -ая, -ае. 1. Дзеепрым. зал. пр. ад абадраць. 2. у знач. прым. Падраны, пашарпаны. А ад усяго пакоя, ад абадраных сцен, аблупленай столі, разбітай шыбы… 87 абадрацца, абдзяруся, абдзярэшся, абдзярэцца; абдзяромся, абдзерацеся; зак. 1. Аблупіцца (пра кару дрэва). // Пашкодзіць сабе скуру , пакрыць паверхню чаго-н.… 88 абадраць, абдзяру, абдзярэш, абдзярэ; абдзяром, абдзераце; зак., каго-што. 1. Здзерці з усіх бакоў, з усёй паверхні чаго-н. верхні слой, пакрыццё і пад.; абдзерці.… 89 абады гл. вобад. 90 абажур, -а, м. Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу пэўную афарбоўку. На стале гарэла лямпа пад светлым… 91 абажурны, -ая, -ае. Які мае дачыненні да абажура. Абажурны шнур. 92 абазваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абазваць. 93 абазвацца, абзавуся, абзавешся, абзавецца; абзавёмся, абзавяцеся; зак. Падаць голас; адазвацца, адгукнуцца, адклікнуцца; аддацца рэхам. Мужчына падняўся за сталом,… 94 абазваць, абзаву, абзавеш, абзаве; абзавём, абзавяце; зак., каго. Назваць непрыстойным або зневажальным імем; даць каму-н. мянушку. [Палашка:] — Ён [дзед Аўсей]… 95 абазін гл. абазіны. 96 абазінка гл. абазіны. 97 абазінскі, -ая, -ае. Які мае дачыненне да абазінаў. 98 абазіны, -аў; адз. абазін, -а, м., абазінка, і, ДМ -нцы; мн. абазінкі, -нак; ж. Народ, які жыве ў Карачаева-Чэркескай аўтаномнай вобласці. 99 абазнавацца, -знаюся, -знаешся, -знаецца. Незак. да абазнацца. 100 абазнацца, -знаюся, -знаешся, -знаецца; зак. 1. Памыліцца, палічыўшы каго-н. за другога, што-н. за другое. [Люба:] — Мне таксама здалося, быццам ён [Пятро Расчэня]…