Узяліся за дзела, як вошы за цела. — Калі нейкую безгаспадарную маемасьць кажны сабе цягне.

У каго дочкі, той ходзя біз сарочкі. — Прыказка старасьвецкіх часоў, калі трэба было дочкам складаць палотны на пасагу. Калі яны выходзілі замуж - бацьком нехапала палатна на сарочкі.

У каго матка, у таго галоўка гладка. — Аб шчасьці тых дзяцей, якія маюць родную матку.

У каго сынкі, той пячэ блінкі. — Старадаўная прыказка. У каго было шмат сыноў, той шмат расьцярэбліваў пасекі, шмат сеяў пшаніцы й было з чаго бліны пячы.

У карчме, лазьні, касьцеля й царкве ўсе людзі роўныя. — Даўней гэтыя будынкі ўважаліся за грамадзкія й у іх кажны меў права заходзіць. Паважны гаспадар уважаў няпрыстойным забараняць некаму мыцца ў сваей лазьні.

У кія два канцы. — Прыказваюць таму, хто пагражае самавольствам.

У кожнага свая біда, алі ні аднаго дня. — Разважаюць таго, у каго здарылася нейкая бяда.

Укрой - ня ўдой. — Адказвае гаспадыня, калі работнікі ці дзеці наракаюць, што мала сала ў ежу адпускаецца, а намагаецца малаком.

У кулак затрубіць. — На ўвесь голас заплакаць, загаласіць.

У Лагойску, як у войску, - лаўкі шырокі, ёсьць дзе сесьці, ды нечага есьці. — Сялянская насьмешка аб жыцьці ў месьце.

Улез, як сучка ў жбан. — Калі нехта ўлез у непатрэбнае месца ці ўблытаўся ў непатрэбную справу.

Улез як сьвіня ў рэпу. — Калі нехта нахабна ўлез туды, дзе яму не належыла.

Улез, як у нерад, ні ўзад, ні ўперад. — Калі нехта ў нейкай справе заблытаўся, зь якое яму цяжка й выблытацца.

У лесе на пні, ідзі ды сапхні. — Кажуць да тых, хто просе ўзычыць ім дроў ці драўлянага матар'ялу.

Улетку люблю цябе, дзедку, а зімою зьем хлеб зь сьвіньнёю. — Прыказка таму, хто хоча пазбыцца старога сваяка, калі гэты стары занямог, бо пакуль сваяк быў маладзейшым ды працаваў дарма, - гаспадар яго любіў. А цяпер той самы гаспадар разважае, што лепей гэты хлеб, што зьесьць стары, скарміць сьвіньнёй дык сала будзе мець.

Улетку праз тын ды ў рэпку, а ўзімку хаця-б націнка. —
1. У простым сэньсе перавага лета над зімой, калі ідзе пра гародніну.
2. Калі чалавек перажываў сваё лета, быў маладым, дык карыстаўся ўсімі жыцьцёвымі выгадамі. Калі-ж састарэўся, дык ён рад і таму, што змоладу адкідаў.

Улетку, улетку зраблю сабе клетку! - кажа сабака. — Калі нейкі гультай валацуга стане хваліцца, як ён некалі пабагацее.

У марцы гуляюць і старцы (жабракі). — І старцы рады прыходу вясны.

У марцы зімы ня гоня, а ў вапрэлі трава ні расьце. — Прыказваюць сяляне аб надта павольным набліжэньні вясны.

У марцы рана трашчыць, а ўдзень плюшчыць. — Прыказваюць сяляне аб надвор'і ў сакавіку, калі рана мароз, а ўдзень, як сонца нагрэе, адлега.