201 аграрнік, -а, м. Разм. Спецыяліст па аграрных пытаннях. 202 аграрны, -ая, -ае. Сельскагаспадарчы, звязаны з землекарыстаннем, землеўладаннем. Аграрная краіна. Аграрная палітыка. Аграрная праграма. Аграрнае пытанне. Аграрнае… 203 аграрый, -я, ж. Кніжн. 1. Буйны землеўладальнік, памешчык-абшарнік. 2. Член партыі буйных землеўладальнікаў, адной з найбольш рэакцыйных арганізацый у капіталістычных… 204 агратэхнік, -а, м. Спецыяліст у галіне агратэхнікі. 205 агратэхніка, -і, ДМ -ніцы, ж. Сістэма прыёмаў вырошчвання сельскагаспадарчых культур. 206 агратэхнічны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да агратэхнікі. Агратэхнічныя мерапрыемствы. Агратэхнічныя курсы. 207 аграфія, -і, ж. Расстройства або поўная страта здольнасці пісаць. [Ад грэч. а — адмоўная часціца і gra**phō — пішу.] 208 аграфка, -і, ДМ -фцы; Р мн. -фак; ж. Разм. Своеасаблівая шпілька, якая ўжываецца для прымацавання чаго-н. да адзення, змацавання тканін; англійская шпілька. —… 209 аграхімік, -а, м. Спецыяліст у галіне аграхіміі. 210 аграхімічны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да аграхіміі. Аграхімічная лабараторыя. 211 аграхімія, -і, ж. Навука пра жыўленне раслін, выкарыстанне ўгнаенняў і хімічных сродкаў абароны раслін з мэтай атрымання высокіх устойлівых ураджаяў. 212 агромністы, -ая, -ае. 1. Вельмі вялікі памерамі, аб'ёмам. Як нейкі востраў на агромністым блюдзе чаратовых балот, маляўніча выступаў старадаўні горад, важнейшы… 213 агрубеласць, -і, ж. Уласцівасць агрубелага. 214 агрубелы, -ая, -ае. 1. Які стаў шорсткім, цвёрдым, шурпатым (пра скуру, паверхню чаго-н.). Агрубелая скура. □ Туга сцягнуты шнурок не паддаваўся агрубелым пальцам.… 215 агрубенне, -я, н. Стан паводле знач. дзеясл. агрубець. 216 агрубець, -ею, -ееш, -ее; зак. 1. Стаць шорсткім, цвёрдым, шурпатым (пра скуру, паверхню чаго-н.). Бачыць.. [Дуню] хацелася інакшай: не ў гэтым каляным брызенце… 217 агрубіць, агрублю, агрубіш, агрубіць; зак., што. Зрабіць грубейшым, пазбавіць тонкасці. Многія не паспелі Закончыць дзесяты клас. Сонца, сівер і слота Твары ім… 218 агрубленне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. агрубляць — агрубіць. 219 агрубляцца, -яецца; незак. Зал. да агрубляць. 220 агрубляць, -яю, -яеш, -яе. Незак. да агрубіць.
