101 агламерацыйны, -ая, -ае. Які мае адносіны да агламерацыі. Агламерацыйны працэс. 102 агламерацыя, -і, ж. Спец. Атрыманне вялікіх кавалкаў з рыхлых дробных руд, пылападобных матэрыялаў шляхам спякання. 103 аглапарыт, -у, м. Будаўнічы матэрыял порыстай структуры. Гліністы аглапарыт. 104 аглапарытавы, -ая, -ае. Які мае адносіны да аглапарыту. Аглапарытавы шчэбень. 105 агледжаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад агледзець. 106 агледзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; заг. агледзься; зак. 1. Паглядзець вакол сябе, па баках. [Настаўнік] зняў акуляры, па прывычцы працёр іх хусцінкай, адзеў… 107 агледзець, -джу, -дзіш, -дзіць; заг. агледзь; зак., каго-што. 1. Акінуць позіркам, разгледзець з усіх бакоў. Агледзеў майстар камень ды выкаваў з яго споднік для… 108 агледзіны, -дзін; адз. няма. 1. Агляд каго-, чаго-н. з мэтай знаёмства. Агледзіны пінкавіцкіх мясцін мы, вядома, пачалі з будынка былой школы, у якой больш чым… 109 аглоблі, аглабель, Д аглоблям; адз. аглобля, -і, ж. Пара жардзін, прымацаваных канцамі да пярэдняй восі воза, у якія запрагаюць каня. ◊ (Быць) у аглоблях — выконваць… 110 аглухлы, -ая, -ае. Які стаў глухім. Аглухлы чалавек. 111 аглухнуць, -ну, -неш, -не; пр. аглух, -ла; зак. 1. Страціць пачуццё слыху; стаць глухім, — Ты што?! — грымнуў гаспадар кулаком па стале. — Аглухла?.. Бажко. Такі… 112 аглушальны, -ая, -ае. Здольны аглушыць, вельмі моцны, гучны. Пярэдні паравоз узняўся і павіс у вогненным смерчы — шалёна круціліся на месцы калёсы. Усё гэта цягнулася… 113 аглушаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад аглушыць. 114 аглушаць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да аглушыць. 115 аглушваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да аглушыць. 116 аглушыцца, аглушыцца; зак. Напоўніцца аглушальнымі гукамі (пра паветра, прастору). Праз хвілін дзесяць бор аглушыўся грымотным выбухам. Якімовіч. 117 аглушыць, аглушу, аглушыш, аглушыць; зак., каго-што. 1. Моцным гукам, шумам часова пазбавіць здольнасці чуць. Асляпіў горад сваім святлом, аглушыў грукатам, здзівіў… 118 аглушэнне, -я, н. 1. Дзеянне паводле дзеясл. аглушаць — аглушыць (у 1 знач.). 2. Спец. Страта звонкім гукам звонкасці і пераход яго ў адпаведны глухі. 119 аглюцінатыўны, -ая, -ае. 1. Які мае адносіны да аглюцінацыі (у 1 знач.). Аглюцінатыўная здольнасць крывяной сывараткі. 2. Які характарызуецца аглюцінацыяй (у 2 знач.).… 120 аглюцінацыя, -і, ж. Спец. 1. Склейванне ў камячкі бактэрый, чырвоных крывяных цельцаў і інш. мікраарганізмаў пры ўздзеянні на іх імуннай сывараткі. 2. З'ява, уласцівая…