сівуха, сіўка — старая, сівая.
Пашоў ужо к сваей сівусі. А яна старая такая, сіўка.

сівярэць — быць на вятрах.
Я з васьмі гадоў сівярэю на пасці.

сікман — слабы на градусы напой.
Сікману чарку наліець, яму вочы й задурманіць. Нейкага сікману наліла й гэта за пачастунак лічыць. Хоць якога сікману дай - галава шчапаіцца.

сіла — шмат, багата.
Як стала сіла яблак, аж плот разламалі мальчаняты дуроныя.

сіліцца — тужыцца, намагацца.
Як ні сіліўся, алі не асіліў.

сіллём, сіллю — гвалтам.
Ён к ей сіллём падлез, дык яго засудзілі. А дзеўку сіллю замуж аддаюць.

сінюткае — сіняе, чыстае.
Неба такое сінюткая, як працэджанае.

сіпка — хрыпата, сіпатасць.
Тут у мяне на грудзях сіпка села.

сісетнік — малое, якое сосяць (даюць грудзі).
Сынок у яе яшчэ сісетнік. Што малая - ня дзіва, сісетніца яшчэ.

сітаваты — рэдкі, дзюркаваты.
Ад салодкасці аж язык сітаваты стаў.

скавенчыцца — змучыцца, схварэць, нагаравацца.
Скавенчыўся ўвесь ад гэнай, ня тут казана, хваробы. Пакуль гарод узараў, скавенчыўся з гэтым канём.

скажанець — скукожыцца, схварэць.
Схварэўся сусед, скажанеў, і пазнаць цяжка.

скалкі — крэмень, белыя бліскучыя каменчыкі, якімі выкрасаюць агонь; яшчэ — зубы; што-небудзь моцнае.
Вазьмі з сабой скалкі, у лесі спатрэбяцца. Што ты свае скалкі выставіла?

скарадзь — зануда, нудзіла.
Усю душу мне дастала гэная скарадзь сваёй нудзьгой.

скарбёнка — скарбонка.
Грошы, колькі было, у скарбёнку ўкінула.

скарбнік — кладаўшчык.
Ейны мужык на базі скарбнікам робіць.

скаржыцца — скардзіцца, наракаць.
Радзіўшы дзетак, мушу старыцца, // Гаруючы гора, мушу скаржыцца.

скароміна — тлушч, сала, масла.
Пасцілі-пасцілі, а пасля аскароміліся, знайшлася й скароміна.

скастрыць — вылегчыць, выкласці.
Тады воліка скастрылі.

скасурыцца — паглядзець скоса, скасавурыцца.
Яна толькі скасурыцца - і досіць, малец у яе пад слухом.