81 апалосквацца, -аецца; незак. Зал. да апалоскваць. 82 апалоскваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да апаласкаць, апаласнуць. 83 апалоць, апалю, аполеш, аполе; зак., што. Полючы, ачысціць ад пустазелля. Апалоць граду. Апалоць буракі. 84 апалубачны, -ая, -ае. Спец. Які мае адносіны да апалубкі (у 1 знач.). Апалубачныя работы. // Прызначаны для апалубкі. Апалубачны лес. 85 апалубіць, -блю, -біш, -біць; зак., што. Спец. Пакрыць, аблажыць апалубкай (у 2, 3 знач.). 86 апалубка, -і, ДМ -бцы. ж. Спец. 1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апалубіць. 2. Р мн. -бак. Драўляная ці металічная форма, якая ўжываецца пры бетонных і жалезабетонных… 87 апалублены, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад апалубіць. 88 апалубшчык, -а, м. Рабочы, які рыхтуе апалубку. 89 апалушкі, -шак; адз. няма. Невялікія начоўкі для зернеачысткі ў хатніх умовах. 90 апалчэнец, -нца, м. Удзельнік, баец апалчэння. Парадзелі рады апалчэнцаў, шмат было забітых, багата параненых, аднак полк трымаўся, не адступаў. Гурскі. Апалчэнцы… 91 апалчэнка, -і, ДМ -нцы; Р мн. -нак; ж. Жан. да апалчэнец. 92 апалчэнне, -я, н. 1. У старажытнасці — войска, якое ў час вайны набіралася з шырокіх народных мас. 2. Дапаможнае войска, якое фарміруецца ў час надзвычайных абставін… 93 апалчэнскі, -ая, -ае. Які мае адносіны да апалчэння, апалчэнца. Апалчэнскі полк. 94 апалы, -ая, -ае. 1. Які асыпаўся з дрэў, галін і г.д. (пра лісце, кветкі і пад.). У празрыстым паветры запахла выкапанай бульбай, апалым лісцем. Карпюк. //… 95 апальванне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апальваць — апаліць. 96 апальвацца, -аецца; незак. Зал. да апальваць. 97 апальваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да апаліць. 98 апальны, -ая, -ае. Які знаходзіцца ў апале. Апальны князь. 99 апальня, -і. ж. Тое, што і абпальня. 100 апальшчык, -а, м. Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай. Апальшчык у калідоры грукнуў дровамі аб жалезны ліст ля печкі. Караткевіч.…
