1 апавешчаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад апавясціць. 2 апавівацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. 1. Незак. да апавіцца. 2. Зал. да апавіваць. 3 апавіваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да апавіць. 4 апавіты, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад апавіць. 5 апавіцца, апаўюся, апаўешся, апаўецца; апаўёмся, апаўяцеся; зак. 1. Апавіць сябе чым-н. Апавіцца шалікам. 2. перан. Пакрыцца з усіх бакоў, ахутацца; заслацца… 6 апавіць, апаўю, апаўеш, апаўе; апаўём, апаўяце; зак., што. 1. Абматаць, абкруціць што-н. чым-н. Апавіць галаву стужкай. // Размясціць вакол чаго-н., абкружыць.… 7 апавядальнасць, -і, ж. Уласцівасць апавядальнага. 8 апавядальнік, -а, м. 1. Той, хто апавядае, расказвае аб чым-н. — Ага, цікава, — успомніў наш апавядальнік, — як сям'я Белавуса апынулася ў лесе. Гурскі. // Той,… 9 апавядальніца, -ы, ж. Жан. да апавядальнік. 10 апавядальны, -ая, -ае. Які мае адносіны да апавядання (у 1 знач.), які змяшчае апавяданне. Апавядальны сказ. Апавядальны жанр. // Спакойны, эпічны. Твор [Шамякіна… 11 апавяданне, -я, н. 1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апавядаць. 2. Невялікі мастацкі апавядальны твор, звычайна ў прозе. Гумарыстычнае апавяданне. □ Усё зразумела… 12 апавядацца, -аецца; незак. 1. Расказвацца, апісвацца; з'яўляцца зместам чаго-н. У другой казцы апавядаецца пра дзяўчыну. Лойка. 2. Зал. да апавядаць. 13 апавядаць, -аю, -аеш, -ае; незак. Расказваць, апісваць; паведамляць аб чым-н. Турсевіча вельмі насмяшыла адно здарэнне на чыгунцы, і аб гэтым апавядаў ён цяпер… 14 апавясціць, -вяшчу, -вясціш, -вясціць; -вясцім, -весціце; зак., каго-што, аб чым і з дадан. Паведаміць аб чым-н., давесці да ведама каго-н. Апавясціць важную навіну.… 15 апавяшчальнік, -а, м. 1. Той, хто апавяшчае, аб'яўляе што-н. 2. Уст. Традыцыйны персанаж класічных трагедый, які апавяшчае гледачоў аб падзеях за сцэнай. 16 апавяшчальніца, -ы, ж. Жан. да апавяшчальнік (у 1 знач.). 17 апавяшчальны, -ая, -ае. Прызначаны для апавяшчэння. Апавяшчальныя сродкі. 18 апавяшчацца, -аецца; незак. Зал. да апавяшчаць. 19 апавяшчаць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да апавясціць. 20 апавяшчэнне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апавяшчаць — апавясціць.
