21 абавязвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. 1. Незак. да абавязацца. 2. Зал. да абавязваць. 22 абавязваць, -аю, -аеш, Незак. да: абавязаць. 23 абавязкова, прысл. Безумоўна, немінуча, няўхільна. Людзі кажуць: калі поле крадзе, То абавязкова бачыць лес. Непачаловіч. 24 абавязковасць, -і, ж. Уласцівасць абавязковага. Абавязковасць працы для ўсіх працаздольных членаў грамадства. 25 абавязковы, -ая, -ае. 1. Які безумоўна трэба выконваць. Абавязковая ўмова. Абавязковая пастанова. // Які патрабуецца ў заканадаўчым парадку. Усеагульнае абавязковае… 26 абагавіць, -гаўлю, -гавіш, -гавіць; -гавіце; зак., каго-што. Тое, што і абогатварыць. 27 абагаўленне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагаўляць — абагавіць. 28 абагаўлёны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абагавіць. 29 абагаўляцца, -яецца; незак. Зал. да абагаўляць. 30 абагаўляць, -яю, -яеш, -яе. Незак. да абагавіць. 31 абагаціцца, -гачуся, -гацішся, -гаціцца; зак. 1. Стаць багатым, разбагацець. 2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое-н. рэчыва (пра глебу, руду, мінералы… 32 абагаціць, -гачу, -гаціш, -гаціць; зак., што. Спец. Палепшыць якасць чаго-н., зрабіць багацейшым яго змест, уносячы ці выдаляючы пэўнае рэчыва, састаў і пад. Абагаціць… 33 абагачальнасць, -і, ж. Спец. Здольнасць абагачацца (пра карысныя выкапні). 34 абагачальнік, -а, м. Спец. 1. Рэчыва, састаў і пад., якія паляпшаюць якасць глебы, руды, мінералаў і пад. 2. Спецыяліст па абагачэнню выкапняў. 35 абагачальны, -ая, -ае. Спец. Які служыць для абагачэння выкапняў. Абагачальная фабрыка. 36 абагачацца, -аецца; незак. 1. Незак. да абагаціцца. 2. Зал. да абагачаць. 37 абагачаць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да абагаціць. 38 абагачэнне, -я, н. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагачаць — абагаціць і абагачацца — абагаціцца. 39 абагнаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абагнаць. 40 абагнацца, абганюся, абгонішся, абгоніцца; заг. абганіся; зак. (звычайна з адмоўем “не”). Абараніцца ад каго-н., хто назойліва спрабуе напасці (часцей пра жывёл,…
