101 абакрасці, -краду, -крадзеш, -крадзе; зак., каго-што. Тайна забраць чужое; зрабіць пакражу. // перан. Несумленным спосабам пазбавіць каго-н. якіх-н. духоўных каштоўнасцей.… 102 абаламуціць, -мучу, -муціш, -муціць; зак., каго. Разм. Увесці каго-н. у зман. 103 абаламучаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абаламуціць. 104 абалванелы, -ая, -ае. Разм. Адурэлы, падобны на балвана, з рысамі балвана. 105 абалванены, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абалваніць. 106 абалванець, -ею, -ееш, -ее; Зак. Разм. Здурнець, зрабіцца балваном. 107 абалваніць, -ню, -ніш, -ніць; зак., каго- што. 1. Разм. Груба, збольшага абчасаць, падрыхтаваць для далейшай апрацоўкі. Абалваніць камень. 2. Абы-як на скорую… 108 абалваньванне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абалваньваць — абалваніць. 109 абалваньваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да абалваніць. 110 абаліцыянізм, -у, м. Рух за скасаванне рабства неграў, які разгарнуўся ў 18-19 стст. у ЗША, Англіі, Францыі. [Ад лац. abolitio — скасаванне, знішчэнне.] 111 абалона, -ы, ж. 1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою. З захаду.. [зямельны масіў] быў акаймаваны вузкай, у хмызняках, рачулкай, з поўначы —… 112 абалоністы, -ая, -ае. Які мае тоўстую абалону. Сасна — тая дрэнь, можна сказаць. Іншая, абалоністая, і дзесяць год не праліпіць. Ермаловіч. 113 абалонка, -і, ДМ -нцы; Р мн. -нак; ж. 1. Покрыва ў выглядзе шкарлупіны, скуркі (у пладах), тканіны або проста верхні слой чаго-н. Ядзерка арэха захавана пад моцнай… 114 абалонне, -я, н. Тое, што і абалона. 115 абалонны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да абалоны. Абалонныя землі. Абалонныя лугі. 116 абалонь, -і, ж. Тое, што і абалона (у 2 знач.). 117 абамкнуць, -ну, -неш, -не; -нём, -няце; зак. Пазамыкаць усе ўваходы ў якое-н. памяшканне і інш. Кімберліт [горная народаў піропы [каштоўныя камяні] схавала тайга,… 118 абамлелы, -ая, -ае. Які страціў прытомнасць. // Анямелы, здранцвелы. Абамлелы ад страху. □ Гуслі строіць [гусляр] свае, — струны звонка звіняць, Жменяй водзіць… 119 абамленне, -я, ж. Стан паводле знач. дзеясл. абамлець. 120 абамлець, -ею, -ееш, -ее; зак. 1. Страціць прытомнасць. [Панас] змогся, страціў многа крыві і абамлеў ад голаду, холаду і страху. Колас. // Абмярцвець, анямець,…