81 абажур, -а, м. Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу пэўную афарбоўку. На стале гарэла лямпа пад светлым… 82 абажурны, -ая, -ае. Які мае дачыненні да абажура. Абажурны шнур. 83 абазваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абазваць. 84 абазвацца, абзавуся, абзавешся, абзавецца; абзавёмся, абзавяцеся; зак. Падаць голас; адазвацца, адгукнуцца, адклікнуцца; аддацца рэхам. Мужчына падняўся за сталом,… 85 абазваць, абзаву, абзавеш, абзаве; абзавём, абзавяце; зак., каго. Назваць непрыстойным або зневажальным імем; даць каму-н. мянушку. [Палашка:] — Ён [дзед Аўсей]… 86 абазін гл. абазіны. 87 абазінка гл. абазіны. 88 абазінскі, -ая, -ае. Які мае дачыненне да абазінаў. 89 абазіны, -аў; адз. абазін, -а, м., абазінка, і, ДМ -нцы; мн. абазінкі, -нак; ж. Народ, які жыве ў Карачаева-Чэркескай аўтаномнай вобласці. 90 абазнавацца, -знаюся, -знаешся, -знаецца. Незак. да абазнацца. 91 абазнацца, -знаюся, -знаешся, -знаецца; зак. 1. Памыліцца, палічыўшы каго-н. за другога, што-н. за другое. [Люба:] — Мне таксама здалося, быццам ён [Пятро Расчэня]… 92 абазначаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абазначыць. 93 абазначацца, -аецца; незак. 1. Незак. да абазначыцца. 2. Зал. да абазначаць. 94 абазначаць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да абазначыць. 95 абазначваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да абазначыць. 96 абазначыцца, -чыцца; зак. Зрабіцца прыкметным; акрэсліцца. Мужчыны пакрочылі да другога берага, ля якога ўжо.. абазначылася цёмная палоска не то мокрага снегу, не… 97 абазначыць, -чу, -чыні, -чыць; зак., каго-што. 1. Памеціць што-н., зрабіць знак на чым-н. Абазначыць на карце горы карычневай фарбай, нізіны— зялёнай. 2. Зрабіць… 98 абазначэнне, -я, н. 1. Дзеянне паводле дзеясл. абазначаць-абазначыць (у 1 знач.). 2. Знак, метка і пад., з дапамогай якіх што-н. абазначана. Умоўныя абазначэнні.… 99 абак, -а, м. Спец. Верхняя частка галоўкі калоны звычайна ў форме чатырохвугольнай пліты. [Ад грэч. abax (abakos) — стол, лічыльная дошка.] 100 абакрадзены, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абакрасці.
